چشم هایم را به تو خواهم بخشید...

چند روزی است که فکر میکنم درد دلهایم را

چند روزی است که فکر میکنم اشکهایم را

و چند روزی است که فکر میکنم غم هایم را

در پناه شانه هایت فراموش کرده ام

میخواهم .........

میخواهم از دریای مهربانیت قطره ایی خواهش کنم

میخواهم غرق در بودنت باشم

آری این دستان بی رمق من است که

اینچنین بی مهابا به بلندای آسمانت می اندیشد

من ......

میخواهم برای با تو بودن

به خدایم التماس کنم

خدایا...   

 

           اگر از ظلمت شب می ترسی چشمهایم را به تو خواهم بخشید ،

                           روشناییهای تنم را که نشان سحرند به توخواهم بخشید ،

                     اگر از دوری ره می ترسی دستهایم را که پلی روی زمان می بندد و

                     به کوتاهترین فاصله من را به تو می پیوندند به تو خواهم بخشید ،

                اگر از زمزمه اگر ازحرف کسان اگر از تنگی چشم دگران می ترسی من تو را

               درتن خود محو و گم خواهم کرد و اگر ترس تو از خویشتن است من تو را

               در تن خود و همه هستی خود وهمه ذره ذرات وجودم که پراز خواهش توست

                                             محو و گم خواهم کرد

              من تورا در تن خود محو وگم خواهم کرد تا تو از من باشی . تو بیا که اگر آمدنت

                                  دیر شود یا اگر آمدنت قصه پوچی باشد من تو را

                                    ای همه خوب تا دم مرگ نخواهم بخشید...