گفـــته بودی، از غــــرورم، از ســـکوتم، خســـته ای
من شــــکستم هـــر دو را
گفــــته بودم،از غـــــــــرورت،از ســــکوتت خســــــته ام
به خاموشـــی مغــــرورانه ات شکســــتی تـــو مرا
با تــــو گفتم از هـــــمه تنهایی ام، خستــــــگی ام
با تو گفتم تا بدانی با همه ناجیـــگری، بی ناجی ام
تو، سکوتت خنجریست بر قلــــب من
و حـــــضورت، مرهـــــمی بر زخــــم من
پس، بـــــــاش تا همــــــــیشه با مــــن باش
حتــــی اگر خاموشـــی
گفـــته بودی، از غــــرورم، از ســـکوتم، خســـته ای
من شــــکستم هـــر دو را
گفــــته بودم،از غـــــــــرورت،از ســــکوتت خســــــته ام
به خاموشـــی مغــــرورانه ات شکســــتی تـــو مرا
با تــــو گفتم از هـــــمه تنهایی ام، خستــــــگی ام
با تو گفتم تا بدانی با همه ناجیـــگری، بی ناجی ام
تو، سکوتت خنجریست بر قلــــب من
و حـــــضورت، مرهـــــمی بر زخــــم من
پس، بـــــــاش تا همــــــــیشه با مــــن باش
حتــــی اگر خاموشـــی