خدافظی....

 

سلام سلام به همه دوستای گلم

مرسی که تا حالا همراهیم کردیم و منو شرمنده محبت های خودتون کردین...

امروز یه تصمیم کهنه رو عملی کردم... دیگه باید برم...

نمیدونم بر میگردم یا نه...شاید یه روزی که بیشتر از همیشه دلم براتون تنگ شد...

ولی هیچوقت فراموشتون نمیکنم...

باهاتون خندیدم ، گریه کردم، خیلی وقت ها سنگ صبورم بودین و برای همین دوری ازتون سخته... ولی بالاخره هر کی یه روز باید بره...

دلم نمیخواد با اشک بدرقم کنید ... پس فقط یه لبخند یا دعای قشنگ میتونه بهترین خاطره رو برم به جا بذاره

یه تشکر ویژه هم از دوستی دارم که همیشه کنام بود و در نگهداشتن وبم بهم کمک کرد

 و یه عذر خواهی از دوستی که همیشه ناراحتش کردم و مهربونتر از اون بود که بدی هامو به دل بگیره

اگه خواستید لینکمو از بلاگتون بر دارین

همتون رو دوست دارم و به خدای مهربونمون میسپرمتون...

شاد باشید...

                      خدافظی....

 

 

        دارم میرم نگو نرو هوا هوای رفتنه

                  هر چی بوده تموم شده چاره ما گذشتنه

         دارم میرم تا سرنوشت ما رو به بازی نگیره

                          خوب میدونم این زمان از یاد هر دومون میره

        دارم میرم نگو نرو دارم میرم نگو بمون

             وقت خداحافظیه قصه ی موندنو نخون

                     تو را خدا گریه نکن غصه ی رفتن و نخور

                                 بهتره که تموم کنیم تو هم دلو ازم ببر

         شاید دیگه نبینمت شاید نگاه اخره

                 بودن و مهربونیات آتیش به جونم میزنه

                       سادگی اشتباه ما ، گناه ما دلبستنه

                                           جدایی سرنوشت تو ، تنهایی تقدیره منه ....

 

 

 

این خیلی مهمه وقتی پاتو تو زندگی کسی میزاری و از زندگیش عبور میکنی وقتی که مهلتت تموم شد و فقط رد پات موند .. اونقدر اون رد پا خواستنی باشه که به کسی اجازه نده پاشو رو رد پات بزاره ...

امیدوارم رد پای خوبی توی ذهن همتون داشته باشم....

 

 

 

           اشکی که بی صداست،

                    پشتی که بی پناست،

                         دستی که بسته است،

                                 پایی که خسته است،

                  قلبی که عاشق است،

                         حرفی که بی صداست،

                                    شعری که بی بهاست،

                                                         دارایی من است،

                                                                        ارزانی شماست....

حرف هایی برای نگفتن....

 حرف هایی هست برای نگفتن

و تو روزی مرا به خاطر ناگفته هایم دوست تر خواهی داشت....

 

       مرا اینگونه باور کن

                   کمی تنها...

                         کمی بیکس...

                                 کمی گستاخ ...

                          کمی مغرور...

                                      کمی غمگین ...

                                                      کمی خسته ...

         خدا هم ترک ما کرده ، خدا دیگر کجا رفته؟؟؟

                                       مرا اینگونه باور کن

                                                        که باور کردنم سخته....

 

اونکه رو به روت میخنده

 خود من نیست

                         یه نقابه....

 

مرا اینگونه باور کن....

 

بی تو بودن کار من نیست، تا دلت نرفته برگرد....

       

                          دلم یک دل سیر گریه میخواهد

                                             برای تمام دلتنگی هایم

                         پرنده کوچک قلبم آرامتر بکوب

                                              میترسم بمیری

                                                                         میترسم....

 

                           

                دستم بوی گل میداد

                     مرا به جرم اینکه گل چیدم محکوم کردند

                            اما هیچکس با خود فکر نکرد که شاید من گلی کاشته باشم....

 

من با توام....

                وقتی پیش توام آرومه آرومم

                            از غم و غصه ها چیزی نمیدونم

                                       یه جورایی یه حس خوبی بهم دست میده

انگاری که زیر نم نم بارونم....

باور نکن تنهاییت را من در تو پنهانم تو در من

        از من به من نزدیکتر تو از تو به تو نزدیکتر من

            باور نکن تنهاییت را تا یک دل و یک درد داریم

                 تا در عبور از کوچهء عشق بر دوش هم سر میگذاریم

دل تاب تنهایی ندارد باور نکن تنهاییت را

         هرجای این دنیا که باشی من باتوام تنهای تنها

              من با توام هرجا که هستی حتی اگر با هم نباشیم

  حتی اگر یک لحظه یک روز

                       با هم در این عالم نباشیم

 این خانه را بگذار و بگذر

                             با من بیا تا کعبه دل

                                       باور نکن تنهاییت را من باتوام منزل به منزل....

                                         ای همه غمگین اگر تنها شدی

                                                       من با توام

                                                  خسته دل از هر که و هر جا شدی

                                                                           من با توام....

رهرو نازک دل ....

 ای غریبه خوش اومدی به جشن ساده دلم....

                  

اگر بینم که غمگینی

            ز چشمان سیاهت اشک می بارد

         زمین و آسمان را زیر و رو سازم که بنیادش بر اندازم

اگر بینم که غمگینی

              به قلبت آیه های یاس بنشسته

   چنان فریاد خواهم زد که تا عرش الهی را بلرزانم

اگر بینم که غمگینی

      نگاهت سرد و خاموش است

روم پیش خدا

خواهم مرا زندانی زندان غم های جهان سازد

تو را آزاد گرداند

             روم بر قعر جنگلهای بی پایان 

                     به عمق سرد دریاها

            کلید روز خوشبختی دنیا را دست آرم

                                                        به زیر پایت اندازم

                                                    که تو لبخند شادی را به دست آری....

       

                         غروب آخر شعرم پر از آرامش دریاست

                             و من امشب قسم خوردم

                                                    ترا هرگز نرنجانم....

 

دو رنگی....

بگذار تا در وسعت شب ، در میان تاریکی ها پنهان شوم…

                 بگذار تا در زیر تازیانه های سنگین وجدان خرد شوم…

بگذار تا فرشتگانی که برای محراب سبز دعایم خوشه های گل می آورند

                                                               مرا سنگ باران نفرین خویش سازند…

 شاید که چشمی به دیده عبرت بنگرد

  شاید که شقایقی از تازیانه های دوستی های ویرانگر در امان بماند...

                                                                                          شاید....

 

 

مرگ تدریجی شده هستی برام

   نقش خنده دیگه مرده رو لبام

         ای خدا هرکسی از راه میرسه

                   میکنه چاه دو رنگی پیش پام....

 

عشق و آزادی

            

می خواهم بدون اسارت دوستت بدارم

   با آزادی کنارت باشم

       بدون اصرار تو را بخواهم

              با احساس گناه ترکت نکنم

و اگر تو نیز با من چنین باشی

                  یکدیگر را غنی خواهیم کرد....

 

فراموشم نخواهی کرد میدانم....

          

 

فراموشم نخواهی کرد
                         می دانم
کسی همچون مرا هرگز نخواهی يافت
                                                 می دانم
کسی را که تو را تنها برای آنچه بودی
           دوستت می داشت
کسی را که تو را
          بی قيد و قانون دوستت می داشت
و
می دانم
 که آهنگِ طپش های دلم را
در دلی ديگر
      نه... هرگز!

            در دلی ديگر... نخواهی يافت!....

 

وقتی که من عاشق شدم

وقتی گریبان عدم با دست خلقت می درید

وقتی ابد چشم تو را پیش از ازل می آفرید

وقتی زمین ناز تو را در آسمان ها می کشید

وقتی عطش طعم تو را با اشک هایم می چشید

من عاشق چشمت شدم نه عقل بود و نه دلی

چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی

یک آن شد این عاشق شدن

دنیا همان یک لحظه بود

آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود

وقتی که من عاشق شدم شیطان به نامم سجده کرد

آدم زمینی تر شد و عالم به آدم سجده کرد

من بودم و چشمان تو

               نه آتشی و نه گلی

چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی....

 

سر سپرده

وقتی غروب میشد

  گوئی بجای خورشید من زخم خورده بودم

     وقتی غروب میشد

        کاش این غروب ها را از یاد برده بودم

      من زنده بودم اما انگار مرده بودم

             یک عمر دور و تنها

              تنها به جرم اینکه

     او سر سپرده میخواست من دل سپرده بودم....

 

خوبی از هر چیز دیگر بهتر است

میتوان با هیچ ساخت

         میتوان با یک گلیم کهنه هم

                      روز را شب کرد و شب را روز کرد

میتوان با هیچ ساخت

          میتوان صد بار هم

                  مهربانی را ، خدا را ، عشق را تفسیر کرد

با لبی خندان تر از یک شاخه گل

                    میتوان بیرنگ بود

         همچو آب چشمه ای پاک و زلال

میتوان در فکر باغ و دشت بود

        عاشقی گلگشت بود

         میتوان این جمله را در دفتر فردا نوشت

                                    خوبی از هر چیز دیگر بهتر است....

 

کوچک باش و عاشق

کوچک باش و عاشق

که عشق می داند آیین بزرگ کردنت را

بگذار عشق خاصیت تو باشد

              نه رابطه خاص با کسی

موفقیت پیش رفتن است

                 نه به نقطه پایان رسیدن

فرقی نمی کند گودال آب کوچکی باشی

یا دریای بیکران . . .

زلال که باشی آسمان در توست . . .

 

غیر از تو

تا کدوم ستاره دنبال تو باشم

        تا کجا بی خبر از حال تو باشم

  مگه میشه از تو دل برید و دل کند

                     بگو می خوام تا ابد مال تو باشم

 از کسی نیس که نشونی تو نگیرم

      به تو روزی میرسم من که بمیرم

                 هنوزم جای دو دستات خالی مونده

                              تا قیامت توی دستای حقیرم

خاک هر جاده نشسته روی دوشم

           کی میاد روزی که با تو روبرو شم

    من که از اول قصه گفته بودم

                        غیر تو حتی با سایه م نمی جوشم....

 

بی عشق چه خواهی کرد

میون خواب و بیداری تو رو میدیدم انگاری

به من گفتی نشو عاشق که عشق داره گرفتاری

گذاشتی سر روی شونم به من گفتی نمیدونم

چگونه میشه عاشق شد تو این دنیای بیزاری

نشو عاشق

  نباش عاشق

   نگو حتی دوستم داری

           ولی بی عشق چه خواهی کرد....

 

راز خوشبختی

بر خاک بخواب نازنين،تختي نيست

        آواره شدن ,حکايت سختي نيست

   از پاکي اشکهاي خود فهميدم

           لبخند هميشه راز خوشبختي نيست....

تشکر

لذت داشتن یه دوست خوب توی یه دنیای بد، مثل خوردن یه فنجون قهوه گرم زیر برفه. درسته که هوا رو گرم نمی کنه، ولی آدمو دلگرم می کنه.

سلام به همه دوستای گلم. ممنون که به جشن کوچولوی وبم اومدید و با نظرات قشنگتون کادوهای خشگل هدیه دادین. فراموشمون نکنید. این گل و شعر هم تقدیم به همه شما

 

اگر در کهکشانی دور

دلی یک لحظه در صد سال یاد من کند

  بی شک دل من در تمام لحظه های عمر

به یادش میطپد پر شور

 

من اینک در دل این کهکشان نور

این منظومه های مهر

این خورشید های بوسه و لبخند

این رخسار های شاد

شکوه لطفتان را با کدامین عمر صد ها ساله پاسخ می توانم داد؟

 

مرا این دست های گرم ، این جان های سرشار از صفا

یک عمر پرورده ست

دلم در نور و عطر این محبت ها رنگین زندگی کرده ست

 

نگاه مهرتان جان بخش چون خورشید

به روی لحظه های من درخشیدست

به جانم نیروی گفتار بخشیدست

 

صفای مهرتان را با سراپای وجودم

با تمام تار و پودم می پذیرم می برم با خویش

 

مرا تا جاودان سر مست خواهد کرد

بیش از پیش

صفای مهرتان همواره بر من میفشاند نور

اگر از جان من یک ذره ماند در جهان

در کهکشان دور....

 

دعوت

سلام به همه دوستای عزیزم

امروز وبلاگم یک سالش شد.مرسی از اینکه دعوتم رو قبول کردین و به جشن کوچیک و ساده  ما اومدین. ممنون از همه کسانی که در این یک سال با حضور با ارزششون نینی بلاگم رو حمایت کردن و با ابراز لطفشون باعث شدن برای ادامه دادن انرژی مضاعف داشته باشم .امیدوارم دوستیمون همیشگی باشه و با حضور قشنگتون کمک کنید تا هر روز بهتر باشم.

 

یک تشکر مخصوص از همه عزیزایی که به بلاگم لینک دادن

که البته اسم هاشون هست

و دوستای عزیزم که یه مدت کوتاه و با کامنت های زیباشون همراهیم کردن

مرد بارانی

غربت غم

فری جون

و دوست های عزیز دیگه ای که ازشون معذرت میخوام اگه از قلم افتادن...

 

تولد تولد تولدت مبارک

مبارک مبارک تولدت مبارک...

شمع آرزو

آغاز

چه لطیف است حس آغازی دوباره،

و چه زیباست رسیدن دوباره به روز زیبای شروع …

و چه اندازه عجیب است ، روز ابتدای بودن!

و چه اندازه شیرین است امروز…

روزی که تو آغاز شدی!

هدیه

 

 

حس بودن

مهم این نیست که قشنگ باشی ، قشنگ اینه که مهم باشی! حتی برای یک نفر...

رفیق نیمه راه

رفیق راهی و از نیمه راه میگویی

          وداع با من بی تکیه گاه میگویی

     میان این همه آدم ، میان این همه اسم

                       همیشه نام مرا به اشتباه میگویی

به اعتبار چه آیینه ای ، عزیز دلم

            به هر که میرسی از اشک و آه میگویی

     دلم به نیم نگاهی خوش است ، اما تو

                               به این ملامت سنگین ، نگاه میگویی؟

 هنوز حوصله عشق در رگم جاریست

                    نمرده ام که غمت را به چاه میگویی....

قد یه برگ

اگه سبزم اگه جنگل

         اگه ماهی اگه دریا

   اگه اسمم همه جا هست

              روی لبها تو کتابها

اگه رودم رود گنگم

    مثل بودا اگه پاک

   اگه نوری به صلیبم

            اگه  گنجی زیر خاک

                   واسه تو قد یه برگم

                                پیش تو راضی به مرگم....

 

گذشتم از تو بی دریغ

گذشت و با گذشته ها                    گذشتم از تو بی دریغ

گذشتن از تو کار هر کسی نبود                        در آن بهار بی امید

تو آمدی امیدوار                ترانه های من تو را سرود

در آن بهار باغ پیکرت                   مرا به باغ عاشقانه ها کشاند

و در کتاب عشق زمانه فصل تازه ای گشود      چه لحظه ها که عاشقانه ماند

چه روزها که بی نشانه رفت          ز مانده ها و رفته ها چه سود

گذشت و دست های پر شتاب من               تو را امید را به دست باد داد

                                        که کار ما از این بهانه ها گذشته بود....

 

روز نو

میان آفتاب ها همیشه

        زیبایی تو لنگریست

 نگاهت شکست ستمگریست

    و چشمانت با من گفت

            که فردا

             روز دیگریست....

سهم من

فردا اگر سهمی برایم داشت

             عاشق خواهم شد

عشق اگر سهمی برایم داشت

                    دوست خواهم داشت

یار اگر سهمی برایم داشت

            تمامی لغت محبت را نقش خواهم زد

                                 با قلموی عدالت

                                            وبر آن بوسه مینشانم....

 

تنها در میان تن ها

تنها در میان تن ها چه عاشقانه مانده ام

در بیهودگی انتظار پیوستن به تو

                         چه بی صبرانه مانده ام

چه خوانا دوریت را بر سر در خانه نوشته اند

و من در نخواندن آن

          چه پا فشارانه مانده ام

چه بسیار است دو رویی ها ، فراموش کردن ها ، گسستن ها

و من در این همهمه چه صادقانه مانده ام

رفیقان همه با نا رفیقی خود رفیقند

     و من هنوز با آنان چه دوستانه مانده ام

خاستگاه من کجاست ؟

که من آنجا غنودن خواهم

من در پیمودن راه چه عاجزانه مانده ام

                تنها در میان تن ها

                                 چه عاشقانه مانده ام . . . .

 

ثانیه های دردمند انتظار

تمدید این ثانیه های دردمند انتظار   جنون بارور غصه ها را به قلبم نیشتر می زند

باور کنید من مرده ام و دیوار ها در حال مرگ ! ! !

گناه از هیچکس نیست

        این قانون ویژگی هاست که اینچنین پنجره را مسموم کرده است

و پنجره ؟  روز دیگر درمان میشود . . .

کاش رازقی تا آن روز پژمرده نگردد....